Industriële fragiliteit

Acht gasflessen, gedecoreerd met Delfts blauwe motieven, gepresenteerd op een klassiek houten meubel. Simpel, toch? Maar zoals vaak het geval is bij conceptuele kunst, is dit het toch niet helemaal. Door objecten en beelden uit twee werelden met elkaar te verbinden, creëert Wim Delvoye onbestaande voorwerpen. Ergens heb je als toeschouwer nog een idee waar je deze voorstellingen van kent, maar ze zijn volledig uit hun context verwijderd.

Het werk wordt gekenmerkt door een tegenstelling. Het gezellige en huiselijke gevoel dat het Delfts blauw oproept, wordt ondermijnd door het brute van de butaangasflessen. Langs de ene kant wordt je je bewust van het fragiele van het porselein en langs de andere kant voel je het harde van de industriële objecten. En toch oogt het allemaal heel natuurlijk. Het gebruiksvoorwerp en de decoratie versmelten tot een nieuw geheel. Het banale en het verhevene nemen elkaars gedaante aan en worden onderling verwisselbaar.

Het decoreren van eerder alledaagse voorwerpen is typerend voor het werk dat Delvoye eind jaren 80 maakt. Zo beschildert hij onder meer ook cirkelzaagbladen en schoppen met Delftse patronen. Strijkplanken transformeert hij tot wapenschilden door heraldische motieven toe te voegen. Voetbalgoals en tennisrackets worden omgedoopt tot glas in lood meesterwerken. De manier waarop Delvoye voorwerpen versiert of veredelt, is niet louter decoratief. De aard van het object wordt steeds ingrijpend gewijzigd.

Zie ook lot 453