Panamarenko

Magnetische velden (1979)

“Echte ruimtevaart staat of valt met de rakettechniek, omdat dat het enige principe is dat in de ruimte functioneert. Naar mijn gevoel moet, om de ruimtevaart een nieuwe flinke duw te geven, gezocht worden in de richting van de reeds bestaande interplanetaire krachten van het universum. Een van de krachten lijkt mij uiterst interessant: de magnetische velden.”

Als voorbereiding op de bouw van een groot interstellair magnetisch ruimteschip start Panamarenko halfweg de jaren 1970 zijn zoektocht naar energiebronnen die krachtig genoeg zijn om een vliegende schotel buiten de dampkring en buiten het bereik van de zwaartekracht te brengen. Uit een experiment uit 1979 dat hij “Magnetische velden” noemt, blijkt dat een elektromagnetische aandrijving de grootste kans op succes biedt. In 1979 bouwt hij een eerste proefopstelling op een houten tafel die voorzien is van condensatoren en koperen spoelen. Om de werking van magnetische velden en andere interplanetaire krachten beter te leren kennen, verdiept hij zich verder in de ufologie en het elektromagnetisme, wat uiteindelijk resulteert in het totaalproject ‘Reis naar de sterren’. Onder deze noemer bedenkt en ontwerpt hij tal van vliegende en zwevende schotels. De ruimtetheorieën die hij gaandeweg ontwikkelt, bundelt hij onder de naam ‘Toymodel of Space’.
(“Panamarenko Universum” M HKA, Antwerpen 2014-15, tent. cat., p. 122 afb.)