• 182_97_372

Lot 400

Lynn Chadwick

Verenigd Koninkrijk / 1914 - 2003

Pair of Sitting Figures VIII (695B) (1975)

Beschrijving

Lot van 2 sculpturen - Brons - Bruinzwarte patina

Sig. '75 "695B" - Ex. nr. 3/8 (elk)

30,5 x 44 x 42 cm (totaal)

Herkomst

  • Marlborough Gal., London, daar aangekocht in 1977

Literatuur

  • "Lynn Chadwick, Sculptor. With a complete Illustrated Catalogue 1947-1996" Dennis Farr & Eva Chadwick, Lypiatt Studio, Stroud (Gloc.), 1997, cf. nr. 695B, p. 310 afb.

Lot essay

  • De geometrie van de angst


    Na zijn dienst als piloot tijdens de Tweede Wereldoorlog keert de Britse tekenaar en architect Lynn Chadwick terug naar Londen met een nieuw artistiek elan. Hij begint te experimenteren met kleine en lichte sculpturen van materialen zoals draad, hout en messing. Uiteindelijk zal hij samen met Giacometti uitgroeien tot één van de belangrijkste beeldhouwers in het naoorlogse Europa en breekt hij definitief met de drang naar romantiek en esthetiek van de generaties voordien. Zijn oerbeelden van mens en dier belichamen de toestand van ontluistering en existentiële angst in Europa tijdens de jaren van de Koude Oorlog.

    Opvallend aan Chadwick is dat hij zijn beelden improviseert. Zijn grootschalige, enigszins abstracte werken in brons en staal ontstaan zonder voorafgaande schetsen of plannen. Het ontwerpen gebeurt terwijl hij zijn materiaal manipuleert, hij visualiseert terwijl hij werkt, en hij hoeft achteraf zelden aanpassingen te doen. Het resultaat zijn gestalten die eerder geconstrueerd dan gemodelleerd lijken, lineair begrensd in de ruimte.

    Het herinnert hem aan zijn opleiding architectuur: "Wat het mij leerde was hoe dingen te componeren, een formele oefening in compositie, echt, het heeft niets te maken met het gebouw dat het voorstelt". Chadwick ging niet naar de kunstacademie en genoot geen formele opleiding als beeldhouwer. Door zijn ervaring als architectuurtekenaar over te brengen op zijn beeldhouwtechniek, begon hij op een unieke en vernieuwende manier te lassen. De sculpturen die op die manier ontstonden beschouwde hij als autonome, organische vormen, nauwer verbonden met de natuur dan met de politiek van de Koude Oorlog.