Het schilderij in vraag gesteld

Vanaf de jaren 70 hanteert Raoul De Keyser een grotere subtiliteit en fijngevoeligheid in zijn schilderkunst. De harde kleuren en vette randen van zijn rubberwolken, dozen en krijtlijnen krijgen een zachtere kant. Uitgestrekte monochrome vlakken worden uitgedaagd met een lichte schakering die de penseelstreek verraadt. Contouren zijn brozer en interageren met de kleurvlakken.

De dualiteit tussen het herkenbare en het abstracte brengt spanning teweeg in “The Unanswered Question” (1972). Het groene gras is een geliefd onderwerp van De Keyser. De uitgestreken Vlaamse vlakte vertoont een enkele glooiing, verder laat hij alle ruimte aan het zachtblauwe hemelgewelf. De horizontaliteit wordt uitgedaagd door een uiterst subtiele, verticale lijn die nauwelijks te bemerken is maar genadeloos de spanning opdrijft.

Het contrast tussen vlakte en opwaartse beweging stelt de grenzen van het schilderij in vraag. De picturale ruimte deint uit voorbij het doek. De landschappelijke dimensie krijgt een bijzondere dieptewerking die teweeggebracht wordt met minimale elementen, wijzend op de autonomie van het schilderij als drager en picturale laag. De doeken van De Keyser zijn representaties van de dingen in hun meest eenvoudige vormen die in vraag worden gesteld.