Kunstenaar maakt geschiedenis

Rinus Van de Velde

Een fictieve geschiedenis, half waarheid en half verzonnen, is wat Rinus Van de Velde ons voorschotelt in deze monumentale houtskooltekening. De kunstenaar slash pseudo-historicus wroet in het verleden op zoek naar biografische details van reële personages die hij vermengt met een gulle portie fantasie. Zijn werken vormen verschillende reeksen van afzonderlijke verhalen die onderling verbonden zijn en Van de Veldes oeuvre tot één overkoepelend universum maken.

Zijn tekeningen suggereren verre reizen in tijd en ruimte, hoewel Van de Velde niet veel reist. Hij is een avonturier binnen de muren van zijn atelier: het ideeënlaboratorium waar zijn werk tot stand komt op basis van fotomateriaal, geënsceneerde settings en rijke verbeelding. Met houtskool, pasteus aangebracht met tactiele vegen en lijnen in zwartwit, ontstaan dramatische fragmenten met filmisch karakter, neigend naar een documentaire.

Rinus Van de Velde - "Untitled" (2010)

Portret van Vladimir Majakovksi door Alexander Rodchenko in 1924

Het werk hier aangeboden is deel van Van de Veldes reeks over de Russische dichter Vladimir Majakovski (1893-1930). In de periode voor de Oktoberrevolutie was Majakovski een prominente figuur binnen het futurisme. Vanaf 1917 zal hij in zijn schrijfsels de Communistische Partij steunen. Na zijn (betwiste) zelfmoord zal Jozef Stalin hem roemen als “de beste en meest getalenteerde dichter van ons Sovjettijdperk.”

Caspar David Friedrich - "De wandelaar boven de nevelen" (ca. 1818)

Van de Velde spint het verhaal uit met suggesties en referenties om tot een unieke vorm van visuele storytelling te komen. Toont deze tekening de Majakovki-top? De piek van meer dan 6000 meter hoog gelegen in het Pamir-gebergte van Tadzjikistan, werd in 1947 zo genoemd door Sovjetalpinisten ter ere van de dichter. Tegelijk hint de compositie naar het iconische berggezicht van de Duitse romantieker Caspar David Friedrich. “Untitled” (2010) bevat vele lagen waarin feit en fictie met elkaar in dialoog gaan, beroepend op het collectieve geheugen van de kijker en zijn vermogen tot verbeelding.